تفکیک زباله از مبدا، کمکی به بازیافت بهتر سرمایه‌های کثیف

اگر قانون نسبیت انیشتین را می‌توانستیم به وجود زباله‌ها تعمیم دهیم یا خود انیشتین بود تا در این حوزه صحبتی کند، می‌توانست برایمان اثبات کند که زباله‌ها همچون انرژی هیچ گاه از بین نخواهند نرفت و برای همیشه در طبیعت می‌مانند.

در خیابان‌ها، پارک‌ها، کوچه‌ها، ادارات و ترمینال‌ها شاهد سطل‌های زباله‌ای هستیم که هر کدام برای زباله‌هایی خاص در نظر گرفته شده است.

بازیافت به آماده‌سازی مواد برای بهره‌بری دوباره گفته می‌شود. موادی که معمولا بازیافت‌پذیر هستند عبارتند از آهن آلات، قراضه آهن، پلاستیک، شیشه، کاغذ، مقوا و برخی مواد شیمیایی آشغال که به کود کمپوست تبدیل می‌شود.

بازیافت از هرز رفتن منابع سودمند و سرمایه‌های ملی جلوگیری می‌کند و مصرف موادخام و مصرف انرژی را کاهش می‌دهد. با این کار تولید گازهای گلخانه‌ای نیز کاهش می‌یابد. بازیافت مهم‌ترین مفهوم در مدیریت پسماند است.

سودآوری از صنعت بازیافت

صنعت بازیافت می‌تواند صنعتی پرسود باشد و در عین حال روند رو به نابودی طبیعت را به کندی کشاند.

این صنعت با سرعت زیادی به یک صنعت سودده و پردرآمد تبدیل می‌شود. راه‌های مختلفی برای کسب درآمد از طریق بازیافت مواد وجود دارد؛ از راه‌های بسیار ساده در منازل مسکونی می‌توان آغاز کرد و تا راه‌هایی که در سیاست‌های کلانی که توسط شهرداری و دولت اجرایی می‌شود، ادامه داد.

کاهش مساحت جنگل‌های کشور به بهانه تولید چوب و کاغذ در سال‌های اخیر موجب نگرانی مسئولان محیط‌زیست شده است که می‌تواند علاوه بر افزایش آلودگی هوا در کاهش اشتغال نیز موثر باشد، اما با توسعه صنعت بازیافت می‌توان علاوه بر حفظ منابع طبیعی کشور، اشتغال در این بخش را نیز گسترش داد.

با توجه به کمبود برخی منابع بسیاری از تولیدات مثل کاغذ و پلاستیک نیاز به صرف هزینه زیاد و انرژی دارد. به عنوان مثال برای تولید کاغذ باید مقدار زیادی از درختان را قطع کرد که با توجه به شرایط محیط‌زیست و جنگل‌های کشور این کار غیرمعقول است.

می‌توان با تفکیک ساده زباله‌ها در گوشه‌ای از خانه مثلا پارکینگ منزل یا انبار خانه برای نگهداری و فروش مواد بازیافتی اقدام کرد. جعبه‌های کاغذی و کارتن‌ها، فلزات و قوطی‌های فلزی، روزنامه‌ها و کاغذهای باطل شده، مواد پلاستیکی و بسیاری دیگر که در اطراف ما وجود دارد، قابل بازیافت است.

منبع: روزنامه‌ی صمت